Od jutra można będzie oglądać wystawę (NIE) PEŁNOSPRAWNE PIĘKNE w Wojewódzkim Domu Kultury w Kielcach. Zaczynamy o 19. Zapraszamy serdeczne.

O wydarzeniu można przeczytać więcej na stronach WDK w Kielcach

PIĘKNO PONAD WSZYSTKO to idealne podsumowanie środowego wieczoru z iście jesienną pogodą za oknem. Cudowne zdjęcia, ale i bardzo dobra frekwencja, otwarte serca i wiele ciepłych słów zbudowały magię tego wydarzenia. Piękna muzyka, w wykonaniu Rafała Gęborka, towarzysząca naszemu wernisażowi dodała klimatu. Obecność kilku modelek biorących udział w sesji, oraz zdecydowanej większości osób, które doprowadziły do tej wystawy to  przysłowiowa kropka nad i… a dla nas wiatr w żagle.

Dziękujemy wszystkim przybyłym na prolog wystawy (NIE)PEŁNOSPRAWNE PIĘKNE, a tych którzy nie zdążyli na spotkanie z nami w środowy wieczór zapraszamy do DŚT do 23 października, i do WDK od 25 października. Założeniem wystawy jest to, ze przez najbliższe miesiące będzie ona podróżować tak by dotrzeć do jak największego grona odbiorców. Wszystkich zainteresowanych przyjęciem naszej wystawy zapraszamy do rozmów.

Wspaniała reakcja mediów powoduje, że mamy nadzieję, że wystawa i jej misja dotrze do jak najszerszego grona odbiorców. A byli z nami:

WICI.INFO

GAZETA WYBORCZA

ECHO DNIA

RADIO KIELCE

RADIO eM

Portret Magdy kończy nasz sześcioodcinkowy cykl przedstawiający modelki biorące udział w metamorfozach „(NIE) PEŁNOSPRAWNE PIĘKNE”, ale nie kończy naszej przygody. Przed nami kolejne wielkie wydarzenie w postaci wystawy, na którą już dziś zapraszamy serdecznie (mając nadzieję, że uda nam się zebrać wystarczające środki na ten cel).

fotogaleria

”

Dzień przemian był dla mnie czymś niesamowitym – mówi nam 30 letnia Karolina. Cieszę się z nowej, eleganckiej fryzury. Nigdy takiej twarzowej nie miałam.

Wspaniale było obserwować reakcje Karoliny podczas wizyty u fryzjera. Z każdą minutą widać było wzrost emocji, a uśmiech nie schodził jej z twarzy. Karolina szybko odnajduje się w nowych sytuacjach, dopytywała profesjonalne fryzjerki o sposób pielęgnowania włosów. Ma świetna pamięć i pochłania wiedzę w ekspresowym tempie.

Karolina na co dzień mieszka z rodzicami. Ta młoda kobieta jest niepełnosprawna w stopniu znacznym.

Przyznaje w rozmowie, że uwielbia zajęcia domowe dnia codziennego. Jest bardzo pomocna. Gotowanie sprawia jej olbrzymią frajdę. Posiada zdolności manualne: Zajęcia plastyczne i rękodzielnicze dają mi dużo radości.

Sesja sprawiła, że czułam się jak gwiazda i jak prawdziwa gwiazda, z wielkim szykiem pozowała do zdjęć, profesjonalnie reagując na wskazówki fotografów.

Odważnie i z chęcią korzystała z rekwizytów. Widać było jej pełne zaangażowanie i otwartość.

„Mam na imię Ania i mieszkam wspólnie z mamą i tatą. Cieszę się każdym dniem i wszystkim w czym mogę brać udział. Kocham życie i lubię z niego korzystać. Łapię każdą chwilę!”

Tak już w pierwszych słowach opowiada o sobie i swoim stosunku do rzeczywistości Anna, nasza czwarta modelka.

Kobieta porusza się na wózku inwalidzkim, jest niepełnosprawna w stopniu znacznym. Sama nie jest się w stanie przemieszczać, ale to nie podcina jej skrzydeł: „Lubię wycieczki, lubię uczyć się nowych rzeczy, czekam na wyzwania” mówi, a jej oczy uśmiechają się na samą myśl o nich.  Ma wspaniałe podejście do świata. Optymizmem rozdzieliłaby sporą grupę ludzi, i choć sama często potrzebuje pomocy to przyznaje „lubię pomagać innym!”. Anna ma talent plastyczny, opowiada chętnie o swoich pasjach, „bardzo lubię malować i rysować”.

Bardzo przeżywała metamorfozy i wspomina je nadal z wielu powodów, jednak podkreśla bez dłuższego namysł jaki aspekt jest dla niej najważniejszy. „Ten dzień był super bo mogłam go spędzić razem z przyjaciółmi i poznać nowe osoby, które też były super”, a po chwili namysłu dodaje: „Moja rodzina sprawia, że co dzień czuję się piękna, a ten dzień był kropką nad i”.

fotorelacja

Kolejny weekend to kolejne sylwetki naszych modelek. Dziś czas na Monikę.

Monika mieszka w podkieleckim Stąporkowie z mamą i tatą. To energiczna kobieta z poczuciem humoru, która wspaniale odnajduje się w nowych miejscach, wśród nowo poznanych ludzi.

Najmilej spędzam czas wśród przyjaciół i rodziny. Kocham zwierzęta, a najbardziej psy (takie malutkie) opowiada z nieschodzącym z twarzy uśmiechem.

Interesuje mnie muzyka. Lubię tańczyć i śpiewać. Bardzo lubię malować i przerysowywać. I faktycznie ma talent. Jej niepełnosprawność intelektualna (stopień umiarkowany) kompletnie nie przeszkadza jej w rozwijaniu pasji. Obserwowanie jej pracy to czysta przyjemność. Ekspresyjnie rysuje martwą naturę, przy tym cały czas opowiada o kolejnych etapach powstawania obrazu, o owocach ich kolorystyce, o tym co jeszcze namaluje jak skończy. To prawdziwy spektakl, którego widz nie ma najmniejszej ochoty przerywać.

Dzień metamorfoz to dzień, którym dał mi dużo radości. Czułam się piękna i wiem, że wszyscy właśnie taką mnie ten dzień widzieli. Czułam się modelką z gazety o modzie i to samo usłyszałyśmy z ust fotografów, zachwyconych głębią spojrzenia i profesjonalizmem modelki Moniki.

fotorelacja

Marta to Kobieta- Rakieta

.

Energią i uśmiechem zdołałby obdzielić znaczną część naszego miasta. Zaraża swym optymizmem i uporem w dążeniu do celu.

Aktywna i otwarta mimo, że od urodzenia boryka się z trudnościami- osiąga to, co niemal niemożliwe.

Marta ma czterokończynowe porażenie dziecięce. Nic nie przyszło jej bez trudu, każdy krok, każde słowo, każda umiejętność została okupiona katorżniczą pracą.

Nazywam się Marta. Mam 21 lat.

Nauczyłam się żyć z moim ciałem, dla mnie to normalne. Umiem pokonywać trudności. Nie lubię i nie umiem patrzeć w sufit, tylko biorę się do pracy i idę dalej.

Lubię chodzić na długie spacery z moimi psami, są świetnymi towarzyszami życia, lubię zbierać grzyby, pływać, malować obrazy, poznawać nowych ludzi.

Najbardziej jednak lubię to, że mogę samodzielnie się poruszać i nie muszę prosić o pomoc.

Akceptuję siebie taką jaka jestem, nie mam z tym problemu, taka się właśnie urodziłam.

Czasami ludzie się na mnie patrzą dziwnie, ale już się do tego przyzwyczaiłam. To co dla nich jest łatwe, dla mnie często bardzo trudne. Ale człowiek na szczęście uczy się przez całe życie.

Sesja zdjęciowa dała mi nowe doświadczenia. Poznałam wspaniałych fotografów, przy których czułam się swobodnie i dobrze, stworzyli miłą atmosferę. Czułam się doceniona i piękna.

Dziękuję.

fotogaleria

Pracujemy intensywnie nad wielkim zakończeniem kieleckiej akcji (NIE) Pełnosprawne Piękne, którym będzie wystawa przepięknych zdjęć z sesji. Zanim jednak to nastąpi postanowiłyśmy przybliżyć sylwetki naszych bohaterek.

Milena, kobieta o ciemnych i gęstych włosach, zawsze pogodnej twarzy i rzęsach, które pozostawiają w cieniu wszystkie sztuczne próby przedłużanie znanych nam kobiet, od urodzenia porusza się na wózku. Niepełnosprawność intelektualna i ruchowa nie ogranicza jej pasji, marzeń i pozytywnego nastawienia do świata.
Mam 29 lat i mieszkam z mama, tatą i młodsza siostrą. Interesuje się muzyką, ona daje mi energię i radość oraz lepsze samopoczucie. Lubię śpiewać, czytać kryminały obyczajowe- opowiada o sobie.
Od pierwszych chwil ujęła nas swoim spokojem, przywiązaniem do rodziny i tym ciepłym optymizmem. Moja myśl przewodnia, z którą budzę się każdego poranka to: ZAWSZE BĄDŹ SZCZĘŚLIWY! Ludzie, z którymi spotyka się na co dzień podkreślają, że to niesamowita osoba. Sama podwyższa sobie poziom wykonywanej pracy. Nie mówi NIE do póki nie spróbuje czy potrafi. To szczera i odważna kobieta, która pomimo swoich ograniczeń z przyjemnością pomaga innym.
Każdy z nas ma swoje plany, marzenia. Niektórzy pozostawiają je w pudełku z napisem „nierealne” i gdybają tylko, że dobrze by było, nie robiąc nic więcej. Moim marzeniem jest wyjechać do Hiszpanii, moje pierwsze kroki w realizacji marzenia już zostały podjęte i uczę sie w ŚDSie języka hiszpańskiego.

Największe bariery tkwią w nas samych. Milena z radością przyjęła propozycję wzięcia udziału w metamorfozach. Przed obiektywem bez tremy, z radością i chęcią do współpracy wykonała kawał profesjonalnej roboty. Czy sesja coś zmieniła w jej życiu? Na pewno byłą kolejnym wyzwaniem i piękną przygodą, co mamy nadzieję wpłynie na chęć realizowania kolejnych planów.
Czy my nauczyłyśmy się czegoś do Mileny? Zdecydowanie! Nasze poranne marudzenie chowamy do szafy „jutro będzie dobry dzień”- dziękujemy Milena za tą lekcję!

fotogaleria